Mukka a rozwój dziecka

Od urodzenia dzieci wykorzystują zmysły do odkrywania świata. Jest to ważna część wczesnego rozwoju dzieciństwa, dlatego też należy zapewniać dzieciom możliwość spontanicznego rozwoju, ale i celowego stymulowania zmysłów. Warto, więc znaleźć pomoce, które to ułatwią. Bez wątpienia znajdziecie je na stronie mukka.senso. W ofercie sklepu dostępne są m. in. duże panele, małe panele, domino, sortery, a nawet puzzle. Panele stworzone są z ogromną starannością, dbałością o detale i co istotne z różnorodnym wypełnieniem. Z racji, że posiadam małe panele, to przybliżę ich zastosowanie oraz korzyści płynące dla rozwoju dziecka, w tym i dla rozwoju małej motoryki. 

Głównym zadaniem wykorzystania paneli sensorycznych jest stymulowanie zmysłu dotyku, a dotyk to jedna z kluczowych form doświadczania percepcyjnego. Pomoce od mukka.senso odgrywają istotną rolę w:

• stymulowania receptorów,
• stymulowaniu czucia głębokiego, dzięki któremu rozpoznajemy położenie ciała względem otoczenia,
• rozwijaniu praksji, czyli umiejętności planowania i celowości ruchu, 
• kształtowaniu umiejętności wycieczenia, koncentracji i skupienia, 
• usprawnianiu ręki, poczynając od dużych ruchów ramienia i przedramienia, a kończąc na drobnych, precyzyjnych ruchach, nadgarstka, dłoni i palców,
• poprawie koordynacji wzrokowo-ruchowej,
• budowaniu połączeń nerwowych w mózgu, 
• rozwoju mowy,
• rozwoju społecznym, emocjonalnym i poznawczym. 

Pomoce  mukka.senso, to nie tylko stymulacja zmysłu dotyku, ale i węchu, słuchu oraz wzroku. W zależności od wybranego wypełnienia mamy możliwość pobudzania węchu, a w tym przypadku najlepiej sprawdzi się kawa, ale i przyprawy. Zmysł wzroku stymulowany jest poprzez mnogość kolorów, różnorodne ułożenie poszczególnych elementów. Pewnie zastanawiacie się w jaki sposób stymulowany może być zmysł słuchu np. poprzez stukanie w poszczególne panele, dźwięki są zróżnicowane w zależności od materiału. 

Małe panele idealnie sprawdzają się podczas zajęć z terapii ręki, ale warto pamiętać, że nie jest to pomoc zarezerwowana tylko dla dzieci z dysfunkcjami, a wręcz przeciwnie, to pomoc, która powinna znaleźć się w każdym przedszkolu i którą warto mieć również w domu. Można wykorzystać je do:

• rozpoznawania płytek tylko za pomocą dotyku (przy użyciu dłoni, stóp),
• rozpoznawania paneli za pomocą węchu,  
• doskonalenia chwytu opuszkowego poprzez próbę wyciągnięcia elementów,
• wodzenia palcami/palcem po wypełnieniu, 
• masażu sensorycznego, 
• zabaw ruchowych doskonalących małą i dużą motorykę.

Możliwości wykorzystania jest wiele a jedynym ograniczeniem jest nasza wyobraźnia. 

Znaczki do przedszkolnej szatni

Trzy lata temu przygotowałam znaczki do przedszkolnej szatni (klik), które podbiły internet, ale przede wszystkim zagościły w przedszkolach i żłobkach. Pora odświeżyć znaczki, w końcu wypada je już wymienić na nowszy model. 25 sztuk, więc przygotowane dla standardowej grupy przedszkolnej. 

Wystarczy kliknąć prawym przyciskiem myszy, wybrać opcję zapisz grafikę jako... i edytować w dowolnym programie np. Paint. 

Etykiety i logo dla grupy przedszkolnej - jeżyki

Etykiety, wizytówki dla grup przedszkolnych cieszą się dużym zainteresowaniem. Na blogu znajdziecie kilka propozycji:

Żabki

Wiewiórki, biedronki, pszczółki, żabki, misie...

W najnowszym poście przygotowałam materiały dla grupy "Jeżyki". Wystarczy kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać z listy "Zapisz grafikę jako" i edytować nawet w najzwyklejszym programie typu Paint. 

Sprawozdanie z pracy dydaktyczno-wychowawczej w przedszkolu

Na grupach nauczycielskich często pojawiają się prośby o przesłanie sprawozdania z pracy dydaktyczno-wychowawczej w przedszkolu. Zawsze zastanawiam się czy prośby te wynikają z niewiedzy czy też chęci znalezienia gotowca. Mam nadzieję, że jednak z niewiedzy, w końcu nie jest to tematyka poruszana na studiach. Głęboko wierzę, że żaden z nauczycieli nie korzysta ze sprawozdania innego wychowawcy. Jeśli tak jest, to najwyższa pora na refleksję i zmianę nawyków.

Zaznaczę, że sprawozdanie z pracy dydaktyczno-wychowawczej w przedszkolu  nie jest dokumentem standaryzowanym, dlatego też w każdej placówce wygląda inaczej. Rozpoczynając pracę warto poprosić opiekuna, innego nauczyciela czy też dyrektora o wgląd do sprawozdań z lat ubiegłych. Bywają placówki, w których pozostawiona jest dowolność co do formy, ale i takie w których opracowany jest ogólny wzór.

Kilka informacji o sprawozdaniach:

• pisane są po I półroczu, następnie tworzone jest sprawozdanie całoroczne, 
• może mieć formę tabelki, tekstu ciągłego lub przedstawione w formie punktów, 
• wymagania odnośnie formy regulują wewnętrzne ustalenia placówki, 
• zastanawiasz się "Ile stron powinno zawierać sprawozdanie?" - znam osoby, które potrafią napisać sprawozdanie roczne na 2 strony, ale i takie, które przekraczają 10 stron. Moim zdaniem optymalnym rozwiązaniem jest napisanie sprawozdania na maksymalnie 5 stron, nie powinien to być też elaborat, który zawiera najmniejsze szczegóły. 

Nie znajdziesz tu gotowca, ponieważ nie ma sensu kopiować treści, które w niewielkim stopniu lub w ogóle nie pokrywają się z twoją pracą dydaktyczno-wychowawczą. Jednak znajdziesz szablon, który możesz zmodyfikować i dostosować do swoich potrzeb.

SPRAWOZDANIE Z REALIZACJI PRACY DYDAKTYCZNO-WYCHOWAWCZEJ

W ROKU SZKOLNYM ... W GRUPIE ...

1. INFORMACJE OGÓLNE

• imię i nazwisko wychowawcy, 
• ile osób liczy grupa (w tym ilu jest chłopców, ile dziewczynek), 
• krótka informacja w przypadku, gdy stan grupy się zmienił (np. ktoś zrezygnował), 
• wiek dzieci (w przypadku grup mieszanych wskazanie liczebności poszczególnych roczników)
• kilka słów o adaptacji, w przypadku maluszków, ale i pojedynczych dzieci, które dołączają w grupie starszej 

2. PROGRAM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO, PROJEKTY I PROGRAMY 

• wskazanie programu wychowania (tytuł, autor, rok),
• podsumowanie zrealizowanych projektów i programów (korzyści dla grupy, trudności z którymi trzeba było się zmierzyć), 

3. WAŻNE WYDARZENIA I UROCZYSTOŚCI PRZEDSZKOLNE

• ważne wydarzenia i uroczystości dla życia grupy (współpraca z rodzicami, środowiskiem lokalnym, preorientacja zawodowa), 
• w życiu przedszkola dzieję się dużo, dlatego nie ma sensu wypisywania wszystkiego, nie jest to licytacja

4. MOCNE STRONY GRUPY I OGRANICZENIA 

a. Obszar fizyczny

    - mocne strony grupy:

    - trudności grupy:

b. Obszar emocjonalny

    - mocne strony grupy:

    - trudności grupy:

c. Obszar poznawczy 

    - mocne strony grupy:

    - trudności grupy:

d. Obszar społeczny

    - mocne strony grupy:

    - trudności grupy:

Wnioski odnośnie każdego z obszarów w obrębie mocnych stron i trudności opisuję w sposób ogólny. Jednak w przypadku, gdy któreś z dzieci w szczególny sposób się wyróżnia, to wymieniam konkretne dzieci. 

5. POMOC PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNA

• wymienienie dzieci objętych pomocą psychologiczno-pedagogiczną (logopeda, pedagog, psycholog etc.) wraz z podaniem przyczyny i odniesieniem się do widocznych efektów, 
• zwrócenie uwagi na dzieci, które posiadają opinię lub orzeczenie

6.  ZEBRANIA I KONSULTACJE 

• podsumowuję sposób komunikowania się z rodzicami w kontekście zbiorowym (zebrania), ale i konsultacje w trakcie, których przedstawiane były wnioski z obserwacji (diagnozy)

7. WNIOSKI DO DALSZEJ PRACY

Warto przeanalizować rok pracy, ponieważ to wskazówka do dalszej pracy.

Ze względu na COVID-19 pojawia się mnóstwo pytań i wątpliwości, wiele osób uważa, że ze względu na sytuację w kraju trudno napisać sprawozdanie. Zgadzam się, że drugie półrocze wyglądało inaczej niż zawsze, ale każdy z nas realizował pracę dydaktyczną. Ze względu na obecną sytuację dodałam w swoim sprawozdaniu kolejny punkt (kształcenie na odległość). Umieściłam informacje dotyczące sposobu kontaktowania się z dziećmi, rodzicami, narzędzia, które wykorzystano w kształceniu na odległość, zaangażowanie rodziców, ale i sytuacje problemowe, które wynikały z sytuacji w kraju. Trudności może sprawić część dotycząca aspektów wychowawczych, ponieważ nie wiemy co się dzieje z niektórymi dziećmi, co się zmieniło w ich zachowaniu, jak przebiega rozwój w poszczególnych obszarach. Nie możemy tego zweryfikować, ale pamiętaj, że w takiej sytuacji jest praktycznie każdy nauczyciel wychowania przedszkolnego. Miejmy nadzieję, że nowy roku przedszkolny nie przyniesie nam kolejnych niespodzianek.        

Powielane przez nauczycieli mity przyrodnicze

Biedronka ma tyle lat, ile kropek na skrzydłach. Prostując należy pamiętać, że biedronka żyje w zależności od gatunku od 3 do 14 miesięcy. Kolejnym przyrodniczym mitem powielanym przez nauczycieli wychowania przedszkolnego jest bocian i żaba, w końcu to najpopularniejszy wiosenny duet, a przecież żaba jest dla bociana ostatecznością w menu. Co można znaleźć w jadłospisie bociana? Bocian zajada się myszami, pędrakami, dżdżownicami, kretami, innymi małymi ssakami. I na koniec mój ulubiony mit. Pamiętacie "Domowe Przedszkole" i tuptającego jeża z jabłkiem na kolcach? Sama przez kilka lat żyłam w przekonaniu, że jeże jedzą jabłka. Połączenie wpadającej w ucho piosenki i obrazu utrwaliło błędną informację. Wysyp jeży z jabłkami następuje w polskich przedszkolach i szkołach w okresie jesiennych dekoracji. Pojawia się również w kartach pracy, piosenkach i ilustracjach. Spotykam nauczycieli, którzy wciąż żyją w przekonaniu, że jeże transportują jabłka i później je konsumują. Jeże są mięsożercami, więc zajadają się ślimakami, dżdżownicami, owadami, jajami ptaków, małymi ssakami i płazami. To mity, które królują od wielu lat i wciąż są przekazywane kolejnym pokoleniom. Koty i mleko, stonoga i jej sto nóg,...trochę tego jest. Błędy rzeczowe się zdarzają i wynikają z faktu, że sami zostaliśmy wprowadzeni w błąd. Warto sprawdzać swoją wiedzę i informacje, które przekazujemy najmłodszym. 

Przewodniki metodyczne dla nauczycieli

Wydawnictwa cały rok zachęcają swoimi pakietami i próbują przyciągnąć do siebie nauczycieli oprawą metodyczną. Pominę dziś kwestię pakietów edukacyjnych dla dzieci w wieku przedszkolnym, a skupię się na samych przewodnikach i błędach popełnianych przez nauczycieli wychowania przedszkolnego. 

Na początku zawodowej drogi dla wielu nauczycieli przewodnik jest niczym Biblia. Po pierwsze przewodnik jest zwykłą książką napisaną na zlecenie wydawnictwa i nie jest sprawdzany przez metodyków, choć pięknie brzmi nazwa przewodnik metodyczny. Znalezienie błędów i treści niedostosowanych do poszczególnych grup wiekowych jest bardzo proste dla nauczyciela z doświadczeniem zawodowym. Dla początkujących nauczycieli propozycje aktywności mogą być powodem frustracji i zwątpienia w możliwości dzieci. Czy to normalne, że w przewodników skierowanym do grupy dzieci 3-letnich są opowiadania na dwie strony? Który nauczyciel wybierze się z maluchami w pierwszych dniach września na spacer w celu nauki przechodzenia przez jezdnię? Dlaczego dzieci 5-letnie są męczone ćwiczeniami grafomotorycznymi? 

Są nauczyciele, którzy kurczowo trzymają się poszczególnych punktów, bo utarło się też przekonanie, że przewodnik jest gwarancją realizacji podstawy programowej. Nie jest! Przewodnik należy traktować jako drogowskaz, inspirację, ale nie jest to wyrocznia. Przewodniki przyczyniają się do odtwórczego działania nauczycieli, więc warto modyfikować propozycje, realizować własne pomysły i działać twórczo. I przede wszystkim wychowawca zna swoją grupę i wie czego potrzebują dzieci, więc nie należy trzymać się kurczowo przewodników.

Często powielanym błędem jest pisanie planów miesięcznych na podstawie przewodników. Plany piszemy na podstawie programu wychowania przedszkolnego lub podstawy programowej. Powiedzmy sobie szczerze, że wystarczy tworzyć plany w oparciu o programy wychowania przedszkolnego, ponieważ program tworzony jest na bazie podstawy programowej.

Terapia ręki w praktyce

Kiedyś spotkałam się z opinią, że terapia ręki to kwestia mody. Absolutnie nie zgodzę się z takim stwierdzeniem i każda osoba, która pracuje z dziećmi doskonale widzi jak z każdym rokiem wzrasta odsetek dzieci, które mają problemy z samoobsługą, rysowaniem, kolorowaniem, wycinaniem itd. Styl życia polskich rodzin tylko pogłębia problemy z jakimi borykają się dzieci, więc warto sięgnąć po książkę autorstwa Anety Giczewskiej, Wioletty Bartkiewicz i uzupełnić swoją wiedzę. Właśnie za sprawą autorek tematyka przedstawiona jest w sposób holistyczny, ponieważ wykorzystują swoją wiedzę m.in z zakresu fizjoterapii, pedagogiki specjalnej, SI, psychologii i przede wszystkim wieloletnie doświadczenie zdobyte w pracy z dziećmi. Warto zaznaczyć, że autorki są instruktorami Programu Terapii Ręki i prowadzą szkolenia m.in. w aCentrum.  

Początkowe tematy dotyczą wprowadzanie w tematykę i możemy przeczytać m.in. o wskazaniach do terapii ręki, anatomii kończyny górnej, ICF, przygotowaniu ręki do funkcji w pierwszym roku życia. I to co mnie bardzo ucieszyło to fakt, że ta trudna tematyka nie jest przedstawiona w sposób przytłaczający. Wszystkie informacje są jasne i klarowne, dodatkowo wzbogacone są obrazkami, schematami, ponadto wyszczególnione są ważne treści, co w znacznym stopniu ułatwia przyswojenie informacji. Moim zdaniem jest to lektura obowiązkowa dla nauczycieli wychowania przedszkolnego, edukacji wczesnoszkolnej, pedagogów oraz terapeutów, ale i z pełną odpowiedzialnością mogę napisać, że również dla opiekunów pracujących w żłobku i rodziców, których dzieci borykają się z trudnościami w zakresie małej motoryki. Gdybym miała zaznaczać wartościowe treści, to cała książka byłaby kolorowa, więc przytoczę bardzo ważne fragmenty, które utkwiły w mojej głowie i które warto przytoczyć rodzicom podopiecznych: 

"Musimy pamiętać, że rozwój dziecka to proces i wszystkie nowe funkcje budują się zawsze na bazie wcześniejszych doświadczeń. Dlatego też umiejętność pisania nie pojawia się NAGLE
i niespodziewanie w wieku 6 czy 7 lat, tylko jest funkcją, do której dziecko przygotowuje się już od chwili urodzenia, stopniowo zdobywając nowe doświadczenia sensoryczne i motoryczne, tak aby
w pewnym wieku chwycić wreszcie ołówek w prawidłowy sposób i rozpocząć swoją przygodę
z pisaniem".

"Dziecko nie jest w stanie nauczyć się ruchu, jeśli nie jest w stanie tego ruchu poczuć. Tu nie ma drogi na skróty." 

W książce opisany jest cały Program Terapii Ręki PRT™, można zapoznać się z jego założeniami, celami terapii i schematem zajęć prowadzonych wg PRT™. Zagadnień jest mnóstwo, ale temat jest bardzo złożony, więc wymaga przekazania rzetelnych informacji. Specjalistyczne słownictwo związane z terapią zostało w prosty sposób wytłumaczone i dodatkowo wyszczególnione poprzez kolorową ramkę lub pogrubienie. Jestem wzrokowcem, więc dla mnie kolorowe ramki, obrazki, schematy czy tabelki są ogromnym ułatwieniem w przyswajaniu treści. Podane przykłady przedstawione są w czytelny sposób, łatwo można do nich powrócić. Etapy chwytu, rysowanie, kolorowanie, modelowanie, wycinanie, pisanie to tylko niektóre z poruszanych tematów. Jednak to też treści, które niby były poruszane na studiach, więc cieszę się że mogłam odświeżyć wiedzę i przy okazji przyswoić nowe treści o których nie miałam pojęcia. Sięgając po książkę mam nadzieję, że dowiem się czegoś nowego, że znajdę gotowe rozwiązania, ale i inspiracje i właśnie taka jest książka "Terapia ręki w praktyce". Nie jest to sucha teoria, a praktyczne treści wraz z wskazówkami, zwróceniem uwagi na trudności oraz sposoby ich rozwiązywania i wspierania, a nawet i przykładowe scenariusze. Na szczególną uwagę zasługuje rozdział dotyczący diagnozy i jej roli, ponadto w książce zawarty jest kwestionariusz wywiadu z rodzicami oraz arkusz obserwacji PRT™.   

Przyznam, że książkę kupiłam pod wpływem impulsu. Rzadko daję się skusić reklamie w social mediach, ale w tym przypadku opis i okładka wołała "kup mnie". Kupiłam i nie żałuję, wręcz przeciwnie! To jedna z lepszych książek, jakie miałam okazję ostatnio przeczytać. Powinna być w biblioteczce każdego nauczyciela (i nie tylko). Treść jest najważniejsza, ale nie mogę przejść obojętnie obok wydania. Twarda okładka, która wpływa na trwałość książki, dbałość o najmniejsze szczegóły, bogata oprawa graficzna, która stanowi dodatek do treści, to kolejne atuty publikacji. W zakładce "Zobacz książkę" na stronie terapiareki.pl można zobaczyć kilka przykładowych stron. 

Zabawy w przedszkolu w czasach zarazy

Obawy nauczycieli wychowania przedszkolnego są ogromne i nie dziwię się, bo sama się boję. Jednak w tym całym chaosie należy zachować bezpieczeństwo, ale i zdrowy rozsądek. Niestety wielu dyrektorów podejmuje irracjonalne decyzje i sale są całkowicie opustoszałe. Rozumiem, że to kwestia obaw, ale następuje nadinterpretacja zaleceń GIS i zapominamy o dzieciach. 

Przytoczę kilka najważniejszych zaleceń GIS odnośnie przestrzeni i organizacji czasu dla dzieci:

Minimalna przestrzeń do wypoczynku, zabawy i zajęć dla dzieci w sali nie może być mniejsza niż 4 m2 na 1 dziecko i każdego opiekuna*.

W sali, w której przebywa grupa należy usunąć przedmioty i sprzęty, których nie można skutecznie uprać lub dezynfekować (np. pluszowe zabawki). Jeżeli do zajęć wykorzystywane są przybory sportowe (piłki, skakanki, obręcze itp.) należy je dokładnie czyścić lub dezynfekować.

Dziecko nie powinno zabierać ze sobą do placówki i z placówki niepotrzebnych przedmiotów lub zabawek.

Zaleca się korzystanie przez dzieci z pobytu na świeżym powietrzu na terenie podmiotu, przy zachowaniu możliwie maksymalnej odległości, zmianowości grup.

Sprzęt na placu zabaw lub boisku powinien być regularnie czyszczony z użyciem detergentu lub dezynfekowany, jeśli nie ma takiej możliwości należy zabezpieczyć go przed używaniem.

Nie należy organizować żadnych wyjść poza teren podmiotu (np. spacer do parku).

źródło

Zebrałam pomysły na spędzenie czasu z grupą przedszkolną, w dobie koronawirusa. To propozycje z myślą o dzieciach i z zachowaniem zaleceń GIS. 

W SALI 

1. Zabawy (bez)dywanowe - śmiało można wykorzystać zabawy typu "Malarz", "Jeż", "Czarownice", które nie wymagają bezpośredniego kontaktu. Spośród zabaw część I, część II
2. Zabawy w kodowanie i programowanie (można wykleić matę na podłodze przy użyciu taśmy malarskiej) klik
3. Zabawy taneczne, naśladowcze
4. Zabawy muzyczne (w tym i inspirowane metodą Orffa, Strauss itd.)
5. Zabawy paluszkowe 
6. Zabawy parateatralne
7. Harcerskie pląsy 
8. Tory przeszkód  
9. Wyścigi 
10. Opowieści ruchowe 
11. Wykorzystywanie dziecięcej literatury
12. Ćwiczenia doskonalące słuch fonematyczny 
13. Doświadczenia i eksperymenty (np. samopompujące się balony, tańcząca kukurydza, ocean w butelce)
14. Dziecięca twórczość z użyciem kredek, pasteli, farb, papieru (nie pozbawiajcie dzieci kredek!)
15. Malowanie i rysowanie na arkuszach wielkoformatowych (szary papier, brystol), 
16. Malowanie na folii spożywczej 
17. Malowanie rozcieńczoną farbą lub barwnikami spożywczymi na mleku
18. Tworzenie ekozabawek z kartonów
19. Projektowanie gier 
20. Projektowanie makiet  

NA PODWÓRKU 

1. Zabawy ruchowe np. Raz, dwa, trzy Baba Jaga patrzy 
2. Poszukiwanie darów natury 
3. Układanie mandali 
4. Rysowanie kredą 
5. Gra w klasy
6. Tor przeszkód 
7. Wyścigi 
8. Obserwacje przyrodnicze